چالش‌های گیمر بودن در ایران | از تحریم‌ها تا اینترنت ملی
آخرین بروزرسانی: ۱۰ تیر ۱۴۰۴
تحریم‌ها؛ اولین دیوار نامرئی
تقریباً همه فروشگاه‌های بزرگ گیم دنیا مثل Steam، Epic Games و Origin ایران رو تحریم کردن. یعنی حتی اگه پول هم داشته باشی، نمی‌تونی راحت خرید کنی. کارت بانکی بین‌المللی؟ نداریم. گیفت کارت؟ گرون، ریسکی، و گاهی نامعتبر.
مثال قیمت‌ها (خرداد ۱۴۰۴):
- گیفت کارت ۵ دلاری استیم: ۳۸۰ تا ۴۲۰ هزار تومان
- بازی Call of Duty MW3: حدود ۷۰ دلار، معادل ۵ تا ۶ میلیون تومان!
- بازی Baldur’s Gate 3: حدود ۶۰ دلار، یعنی بالای ۴.۵ میلیون تومان
- برای یه گیمر عادی با درآمد متوسط تو ایران، این اعداد بیشتر به شوخی می‌مونن تا واقعیت.
پینگ بالا و فیلتر؛ قاتلان تجربه آنلاین
بازی‌های آنلاین مثل Valorant، Apex، Fortnite، یا حتی FIFA همیشه قربانی پینگ بالای ایران بودن. بیشتر سرورهای معتبر دنیا یا ما رو نمی‌پذیرن، یا اگه بپذیرن، با پینگ ۱۵۰ تا ۲۵۰ میلی‌ثانیه باید زندگی کنیم.
ولی حالا که فیلترینگ گسترده‌تر شده، بازم یه دیوار دیگه اضافه شده:
- Riot Games (بازی Valorant) کاملاً فیلتره
- سرورهای EA قطع و وصل می‌شن
- خیلی از لانچرها مثل Battle.net نیاز به VPN پرسرعت دارن
- آپدیت کردن بازی‌ها با VPN؟ یه عمر طول می‌کشه…
در نتیجه بازی‌های آنلاین بیشتر تبدیل شدن به تلاش برای وصل شدن تا لذت از گیم‌پلی!
اینترنت ملی؛ ترسی که دیگه فقط یه احتمال نیست
شاید قبلاً از اینترنت ملی فقط به عنوان یه شایعه یا خطر دور صحبت می‌شد، اما حالا دیگه ما ایرانی‌ها واقعاً لمسش کردیم.
🔸تجربه واقعی: دو هفته اینترنت شبه‌ملی، فروردین ۱۴۰۴
🔸در جریان جنگ اخیر ایران و اسرائیل، اینترنت کشور تقریباً به مدت دو هفته وارد فاز «محدودشده» شد. طی این مدت:
🔸دسترسی به گوگل، استیم، دیسکورد، توییچ، Riot، PSN و Xbox Live یا قطع بود یا با سرعت بسیار پایین کار می‌کرد.
🔸بازی‌های آنلاین عملاً غیرقابل بازی شدن.
🔸حتی برخی سایت‌های آموزشی یا انجمن‌های گیم خارج از ایران فیلتر یا دچار اختلال شدن.
🔸بسیاری از سرویس‌های CDN هم قطع شده بودن و حتی دانلود کرک بازی‌ها سخت شده بود.
این یعنی ما گیمرها به‌طور عملی، برای دو هفته درگیر «نسخه آزمایشی اینترنت ملی» بودیم… بدون اینکه به‌مون گفته باشن.
در مورد اینکه اینترنت ملی واقعاً قراره چی باشه و تا کجا پیش بره، اینجا بیشتر گفتیم.
پس چی کار می‌مونه؟ هنوزم می‌شه گیمر موند؟
بله… ولی نه اون‌جوری که همیشه بود. این راه‌ها شاید کمکی باشن:
🔸برگشت به بازی‌های آفلاین، چه قدیمی چه جدید
🔸جمع کردن آرشیو بازی‌ها قبل از بحران‌های احتمالی
🔸استفاده از شبیه‌سازها (emulator) برای کنسول‌های قدیمی
🔸گیم‌های دو نفره با کابل یا شبکه لوکال با دوست‌ها
🔸همراهی با انجمن‌های گیم داخل کشور
نتیجه‌گیری
می‌دونیم که هیچ‌کدوم جای تجربه‌ی واقعی گیمینگ آنلاین با کیفیت بالا رو نمی‌گیره، ولی بهتر از تسلیم شدنه ، درد داره ولی هنوز تهش تاریک نیست.
بازی کردن تو ایران، تو این سال‌ها فقط سرگرمی نبوده، یه جور مقاومت بوده. ما توی کشوری زندگی می‌کنیم که:
خرید بازی یه لوکس گرونه
سرورهای گیمینگ دشمن انگارانه رفتار می‌کنن
فیلترینگ بی‌رحمانه‌ست
و حالا حتی اینترنت جهانی هم روی لبه‌ی تیغه.
ولی با همه اینا، هنوزم بعضیا هستن که دارن بازی می‌کنن، با همه سختی‌ها. هنوزم گروه‌هایی هستن که بازی‌ها رو شیر می‌کنن، راه‌حل می‌سازن، دلگرمی می‌دن.
ما نمی‌دونیم آینده چطوره، ولی امیدواریم اینترنت ملی هیچ‌وقت به‌طور کامل اجرا نشه.
چون اگه بشه، فقط گیمینگ نیست که می‌میره...
یه بخش مهم از دنیای ماست که خاموش می‌شه.
