۱. بودجه و سرمایه‌گذاری؛ گلوگاه اصلی

وقتی صحبت از فیلم‌های پرفروش هالیوودی یا حتی بالیوودی می‌شه، اولین چیزی که به چشم میاد، بودجه‌ی عظیم و جلوه‌های ویژه‌ی پرزرق‌وبرقه. اما در سینمای ایران، بودجه‌ها معمولاً محدودن و تهیه‌کننده‌ها ترجیح می‌دن روی فیلم‌های کم‌هزینه‌تر و پرفروش‌تر در بازار داخلی سرمایه‌گذاری کنن.

فیلم‌های مارول و دی‌سی بعضاً بودجه‌هایی بالای ۲۰۰ میلیون دلار دارن، در حالی که گران‌ترین فیلم‌های ایرانی شاید به ۱۰ میلیون دلار هم نرسن.

حتی در کشورهایی مثل کره جنوبی، سرمایه‌گذاری روی تکنولوژی CGI و جلوه‌های ویژه باعث شده فیلم‌هایی مثل Train to Busan ساخته بشن که از نظر بصری هیچ چیزی از فیلم‌های غربی کم ندارن.

پس اولین مانع بزرگ برای بلاک‌باستر ایرانی؟ نبود سرمایه‌گذاری جدی!

۲. محدودیت‌های ژانری؛ چرا ابرقهرمانی یا فانتزی نداریم؟

سینمای ایران تخصص شدیدی در درام اجتماعی پیدا کرده، اما وقتی بحث ژانرهای اکشن، علمی-تخیلی یا فانتزی به میان میاد، تقریباً هیچ فیلم مطرحی نداریم.

مثلاً در هند، فیلم‌هایی مثل Baahubali تونستن با ترکیب اسطوره‌شناسی و اکشن مدرن، بازار جهانی رو تسخیر کنن.

اما در ایران، حتی فیلم‌هایی که به ژانرهایی مثل اکشن نزدیک می‌شن، معمولاً با بودجه کم و بدون جلوه‌های ویژه‌ی استاندارد ساخته می‌شن.

دلیلش چیه؟ احتمالاً ترکیبی از ریسک‌پذیری پایین تهیه‌کننده‌ها، نبود زیرساخت‌های فنی و البته محدودیت‌های ممیزی که باعث شده فیلم‌های ایرانی کمتر سراغ این سبک‌ها برن.

۳. ضعف در تبلیغات و بازار جهانی

یکی از دلایلی که فیلم‌های کره‌ای مثل Parasite تونستن جهانی بشن، تبلیغات هدفمند و حضور جدی در فستیوال‌های بین‌المللی بود. اما در ایران:

اکثر فیلم‌ها فقط روی بازار داخلی تمرکز دارن و پخش‌کننده‌های بین‌المللی جدی ندارن.

استراتژی بازاریابی مدرن که در هالیوود استفاده می‌شه، تقریباً در سینمای ایران وجود نداره.

فیلم‌های ایرانی معمولاً توی فستیوال‌های خاص مثل کن و برلین شناخته می‌شن، اما کمتر تونستن به سینماهای تجاری غرب راه پیدا کنن.

فیلم‌های ایرانی حتی اگه کیفیت خوبی هم داشته باشن، معمولاً در سطح بین‌المللی دیده نمی‌شن.

۴. پتانسیل‌هایی که می‌تونن سینمای ایران رو متحول کنن

با همه‌ی این چالش‌ها، سینمای ایران هنوز هم ظرفیت تبدیل شدن به یک صنعت بزرگ‌تر رو داره.

کارگردان‌های خلاق: افرادی مثل اصغر فرهادی تونستن ثابت کنن که سینمای ایران استعدادهای بزرگی داره.

تکنولوژی در حال پیشرفت: با پیشرفت جلوه‌های ویژه و CGI، حالا امکان ساخت فیلم‌های تخیلی و اکشن باکیفیت بالا بیشتر از گذشته فراهم شده.

پلتفرم‌های آنلاین: نتفلیکس و سایر استریم‌های جهانی دارن نشون می‌دن که بازار فیلم دیگه فقط محدود به سینماها نیست. اگر ایران بتونه وارد این فضا بشه، شاید آینده‌ی درخشانی داشته باشه.

 آیا بلاک‌باستر ایرانی ممکنه؟

فعلاً، سینمای کشورمون هنوز راه درازی تا ساخت یک بلاک‌باستر واقعی داره. اما اگه سرمایه‌گذاری درست انجام بشه، ژانرهای متنوع‌تری مورد توجه قرار بگیرن و بازاریابی جهانی بهبود پیدا کنه، شاید در آینده شاهد یک فیلم ایرانی با فروش جهانی و استانداردهای بالا باشیم.

به نظرت کدوم فیلم ایرانی پتانسیل تبدیل شدن به یه بلاک‌باستر جهانی رو داشت؟ نظرت رو برامون بنویس!